-Nasıl bu kadar sakin kalabiliyorsun diye sordu adama.
-Şu çevrene dağılmış irili ufaklı taşları görüyor musun, dedi adam.
-Evet görüyorum, neden sordun?
-Şimdi o taşları üst üste dizmeni istiyorum.
-Bunun sana sorduğum soruyla ne ilgisi var?
-Sadece söylediğimi yapmaya çalış.

İsteksizce kendisine söylenen şeyi yapmaya başladı, içindeki sakin kalmanın yolunu öğrenme merakı daha baskındı çünkü. Üstelik taşlar üst üste dizildiğinde, dengede kalabilecek düzgünlükte değildi. Bir süre sonra az önceki merakının yerini, bu eng...

Bir atım var benim, beyaz, bembeyaz. Öylesine beyaz ki bedeni, baktığınızda ona hem gözleriniz kamaşıyor hem de yanıyor ışığın yansımasından. Öyle güçlü yansıyor ki ışık beyaz tüylerinin arasında, Bedeninin ötesinde görünmeyen katmanlarını görebiliyorsunuz, muhteşem, büyüleyici ama aynı zamanda da içini ürpertiyor insanın baktığı şeyin merakının keşfi. İnsan aydınlıktan korkar mı ki?

Bir atım daha var benim, siyah simsiyah. Öylesine siyah ki bedeni, içine düştüğünüzde sonrasında ne olduğunun merakını bile yutan bir karadelik gibi. İçi...

-Ne düşünüyorsun?

-İnsanların birbirlerinden çok korktuklarını düşünüyorum. Baksana nasıl da saldırgan görünüyorlar, sanki avlanıyorlarmış, peşlerinde de avlayacak biri varmış gibiler.

-Korku mu böyle yaptırıyor onlara sence?

-Güvende hissetmiyorlar kendilerini. Herşeyi tehdit gibi düşünüyorlar. Sanki herkes en kötüsünü düşünüp, en kötüsünü yapmayı planlıyormuş gibi inanıyorlar. Buna inandıkları için de savunma halindeler, savunacak alan kalmayınca da saldırmaya hazırlar.

-Herkes kötü müdür? Ya da kötülük mü ...

-Bak çocuk avcumun içindekini görebiliyor musun?
-Göremiyorum, çünkü elin kapalı.
-Göremiyorsun, çünkü bakmayı sadece görmek sanıyorsun. Bakmak, görmek olduğunda bilgine ihtiyaç duyarsın; görmek, bakmak olduğunda ise sezgine.
-Sağ elime ve sol elime bak şimdi. Avuçlarım kapalıyken ikisi de aynı mı görünüyor sana?
-Evet aynı görünüyor.
-Nasıl anladın aynı olduğunu?
-Çünkü ikisi de aynı büyüklükte ve sıkılıkta görünüyor.
-Büyüklüğü ve sıkılığı nasıl ölçtün?
-Gözümle işte, bakınca öyle anlaşılıyor.
-Hayır, bilginle ...

Bazen durmak gerek,
Rüzgar her yönden geldiğinde.
Arkandan mı, önünden mi, yanından mı esiyor?

Bazen durmak gerek, yönünü anlamak için değil,
bırakmak için kendini.
Çünkü bazen bırakman gerek.
Rüzgara rağmen.

Sen durduğunda, saçını savurur,
dengeni kaçırır,
tenini üşütür belki.
Ama bazen rüzgar da durur.

O zaman senin esme vaktin gelmiş demektir.
Esebilmek için bazen durmak gerekir.

Rüzgardan korkma, en çok savurur seni bilmediğin yöne,
Sen rüzgarın doğasını bil yeter.
İşi bittiğin...

Kendim olamıyorum, kendim olmama izin vermiyor hiçbirşey yani ben olamıyorum.

Kimim ben?

Cismim, ismim, yaşım, rollerim, etiketlerim kısaca dış dünyada, dış dünyanın tanımladığı herşeyi bir kenara bıraktığımda kimim ben?

Ben kimim diye sorsam beni tanıdığını sananlara, ne derler bana benim kim olduğumla ilgili?
Sen komik, eğlenceli, düşünceli, iyi birisin işte; ne saçma bir soru bu, sen sensin işte.

Hayır değil saçma, bana beni anlattığın şeyler beni ben yapmıyor işte, kimim ben?
Acılar çekmiş biriyim, zor ...

Anne rahminin güvenli karanlığında gelişen bir bebek, çocukluğunda karanlıktan neden korkar ki? Belki de onun duygusunu ve hislerini anlamaya ihtiyacımız vardır.

Şimdi gözlerinizi kapatın, ışıktan yoksun olduğunuz bir ormanda yapayalnız olduğunuzu hayal edin, o kadar karanlık ki kendi ellerinizi bile göremiyorsunuz. Etraftan birtakım sesler duyuyorsunuz, hiçbirşey göremediğiniz için garip bir his kaplıyor içinizi, ürküntü. Korku duygusunun içinizi kapladığını ancak göremediğiniz için hiçbirşey yapamadığınızı, ken...

Bilinen, bilebildiğim kadar mı?

Bilinmeyen, benden uzakta mı?

Bana uzak kalan bilinmeyen, bilen için bilebildiği kadar yakın mı?

Bilinen yapan nedir onları?

Yaşam formuna uygun olması mı?

Kaç gök var yerin üstünde bilebildiğim?

Gök dediğim gündüz maviyken, gece siyah olan mı?

Gök sandığım mavi ve siyah arasında gözümün bilebildiği kadar mı?

Gözümün bilebildiği bilinense, bilinmeyen gözümün algılamadıkları mı?

Benim gözüm yaşam formuna uy...

İstismarı, birinin iyi niyetini kötüye kullanmak ve sömürmek diye anlamlandırmış sözlük.

Tanım bu olunca, hepimizin istismara uğradığı ve birilerini ya da birşeyleri istismar ettiği ne acı bir gerçek.

Devletlerin halklarını istismar etmesinden başlayıp, ebeveynlerin çocuklarını istismar etmesine kadar inebiliriz değil mi?

İnsanların dünyayı istismar etmesine ne dersiniz?

Anlamları bilmiyoruz, bildiğimizi sandığımız anlamlar da çok sığ kalıyor.

İnsan dışında doğada hangi tür istismar ediyor?

Sorun in...

Düşünüyorum, karşımda, yanımda, uzağımda, zihnimde kısaca hayatımda var olan insanları..
Hangi açlığımı gidermek için var ediyorum onları?

Sevgi?
Nefret?
İlgi?
Aşk?
Önem?
Başarı?
Güç?
Şefkat?
Korunma?
Aidiyet?
Takdir?
Onay?

Acı&Haz?

Hangi açlıklarım için varsınız?
Hangi açlıklarınız için varım?

Tanrının varlığına inanma ihtiyacım neden?

Adalet?
Güven?
Sığınmak?...

İhtiyaçlar olmasaydı ne var olurdu ki?

Ölünce ihtiyaçlar da ölüyor mu?

<...